donderdag 28 oktober 2010

Vergeten doet pijn

Dementie is een rare ziekte. Een pijnlijke ziekte. Een vreemde, pijnlijke, kapotmakende ziekte. Iets waar je niets tegen kunt doen, maar wat toch gebeurd.
Je kunt je dingen niet herinneren. Kunt je mensen niet meer herinneren. Je vergeet je geliefden. Maar zij vergeten jou niet. En dat is nou juist het probleem. Je hebt zelf niets door, je weet eigenlijk niet dat er écht iets mis is, alleen snap je sommige dingen niet meer helemaal. Maar de mensen om je heen, zij weten het allemaal nog wel. Ze weten alles nog van je, ze weten wat voor band ze met je hadden. Wat jullie hebben beleefd. Wat jullie samen hebben gedaan. Voor die mensen is het het allerergste.
Het is verschrikkelijk om te zien hoe iemand waarvan je ontzettend veel houdt, zo aftakeld. Om te zien dat hij zijn eigen vrouw niet meer herkent en aanneemt dat ze is weggelopen omdat ze genoeg van je had, maar dat vind je niet erg want je had er zelf ookal genoeg van. En dan heb je een nieuwe vriendin. Maar wat de mensen eromheen zien, is dat die nieuwe vriendin nog gewoon dezelfde moeder, schoonmoeder en oma is als dat ze altijd al is geweest. Ze is nooit weggelopen. Nooit. Ze zat er nog de hele tijd. Maar door de ogen van de oude man, is dat niet het geval. Ze is een ander persoon. Hoe ziek ben je, als je je eigen vrouw niet herkent? Niet ziet dat het dezelfde is als vroeger? En mensen niet geloofd als ze zeggen dat ze toch écht hun moeder, schoonmoeder en oma is? Als je vrienden van haar wegstuurd, met de zin: Ja, ze is twee weken geleden weggelopen, en niet teruggekomen. Dat is toch in en in triest?
Maar nee. Voor mijn opa niet. Hij heeft niets door. Maar voor de mensen om hem heen des te meer. Ze zien hem veranderen. Een ander karakter krijgen. Hij herhaalt dingen die hij een kwartier geleden al heeft verteld. En je luisterd. Je praat mee. Want je weet dat hij je niet geloofd als je hem tegenspreekt. Dementie is een ziekte die voor de mensen eromheen erger is dan voor degene die het heeft. Zoiemand die zich alles nog wél kan herinneren en wél weet wat er allemaal aan de hand is.
Zoiemand ben ik.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten